Doorgaan naar hoofdcontent

15/07 Frans Guyane

Na vanochtend wakker te zijn geworden en weer een goed ontbijt te hebben gehad, hebben we afscheid genomen van Galibi en zijn we vertrokken naar Frans Guyane.


We bezoeken hier de gevangenis in Saint Laurent waar Papillon gevangen heeft gezeten.
Toch wel angstaanjagend als je weet wat mensen hier moesten doorstaan.
Er waren tientallen kleine isoleercellen waar de rillingen nog steeds van over je nek lopen.





Het werd je niet makkelijk gemaakt om te ontsnappen want je lag vastgeketend aan je bed. Of op een kamer of op een slaapzaal. In de slaapzaal mocht je de zwarte rand van de muur niet aanraken want dan werd je gestraft. En daar kwamen ze achter want de muur was zwart gemaakt met houtskool.
De kinderen moesten natuurlijk wel even voelen hoe dat lag......en comfortabel is anders.



En het gat dat als wc gebruikt word moest natuurlijk ook op de foto!


Gelukkig konden wij de gevangenis gewoon verlaten en lekker een geschraaft ijsje eten.....hmmm heerlijk, en volgens Zoe kunnen wij dit heel makkelijk ook zelf......



Inmiddels wee terug in Paramaribo en morgen gaan we naar Wageningen. Wij zullen hier een week verblijven.

Ps. ik heb wat foto's toegevoegd bij het bericht van gisteren aan gezien het daar wat primitief was om heel uitgebreid foto's te uploaden.














Reacties

Populaire posts van deze blog

18/07 Velddienst Wageningen

Om 09:00 uur begint de actie en Remko mocht deze houden. Daarna zijn we er op uitgetrokken en Zoe had ook een afspraak gemaakt.  We hoefde niet ver want we bleven hier in het dorp. Luke had de dag van zijn leven want hij heeft een waterkip gezien..... Oftewel een kaaiman. Hij dacht eerst dat het een leguaan was. Vanwaar de verwarring??? Het velletje zat er niet meer om.... Ze noemen het kippen omdat het na kip smaakt. Zo heb je dus ook de boomkip. Dit was bij een nabezoek en hebben daar het een filmpje laten zien voor jong en oud.  Daarna zijn we voor een nabezoek het water overgestoken en dat gaat hier niet over de brug maar met de boot. De grootste ervaring die ze hier niet meer gaan vergeten was.... 1. De modder Even de voeten wassen! 2. De rode mieren...Als eerst dacht ik dat ik in de brandnetels stond, maar het waren dus rode mieren. De kinderen wisten niet hoe snel ze weg wilde, gillend door een dorpje....

13/08 Colakreek

Het eerste wat we moesten doen vandaag is het toeriste visum verlengen. We hebben inmiddels onze tickets kunnen printen en het was idd geen probleem dat we te laat waren. Ik had het gevoel dat dit wel eens lang kon gaan duren....ja, we hebben er toch 2 uur voor uit moeten trekken om een stempel te krijgen. Maar we kunnen nu legaal tot 1 September blijven! We zouden gaan zwemmen dus het geduld van de kinderen werd op de proef gesteld. Maar we zijn uiteindelijk toch bij Colakreek aangekomen. Wat een heerlijke plaats is dit! Veel schaduw en niet te vergeten veel water, want met de droge tijd in aantocht hebben we begrepen dat niet overal meer een garantie is. Al denk ik dat dat hier wel mee gaat vallen.... En de kinderen vonden het natuurlijk geweldig dat er hier ook een glijbaan was! Wel zelf je emmers water bovenin gooien want anders glijd deze glijbaan niet ;) En ook voor het peutergedeelte voelde zich echt niet te oud.

31/07 Coronie

Vanochtend vertrokken uit Nickerie en over de oost-west verbinding weer richting Paramaribo. Het is wel steeds goed oppassen want voor je het weet zit er weer ergens een gat in de weg. Je komt een aantal plaatsen tegen waaronder Coronie. We hebben gehoord dat hier een leuk stel uit Nederland zat. Het is niet zo erg groot dus Remko die zag de zaal en dacht ik zal het gewoon iemand vragen of ze hun kennen. De eerste de beste die wist het niet zo goed en vroeg het aan een ander. Remko vertelde wie we waren en toen viel het dubbeltje....oh de kerkman....! Ja die kennen we.  Dus die man helemaal uitleggen waar ze wonen. Hij rijd in een grijze station wagen...... ja, die daar.....he, he, he en zwaaien, reden ze net langs! Hoe groot is die kans! Wij er snel achteraan. Zijn het 2 stellen die hier zitten, alleen 1 broeder was aan het werk, maar die hebben we ook even snel opgezocht in de barbershop. Erg leuk gepraat en ook weer erg aangemoedigd! De groep is hier wel klein, 21 person