Doorgaan naar hoofdcontent

29/07 Velddienst/Vergadering Nickerie

Vanochtend weer vroeg in de dienst. Voor de zon te heet word. Er word hier dan ook gewerkt van schaduw naar schaduw, even bijkomen dus. Het was vandaag ook erg warm en benauwd.
De kinderen hebben hun paraplu maar ik merk dat ik toch even een hoedje of iets moet aanschaffen. Al zou het natuurlijk wel spectaculaire foto's opleveren als we languit op de grond liggen.


We moeten ook opletten dat we echt aan de kant van de weg lopen, je word hier zo van je sokken gereden. 

Het leuke hier is dat de meeste mensen elkaar hier gewoon groeten als je langsloopt. In Nederland ben je gewend vooral niet te veel met elkaar te bemoeien.

Ook is het opletten met aanbellen(of te wel "klop klop" roepen)..... Niet te snel weg want achter een huis kunnen er goed nog 1,2 of 3 huizen liggen. Dan moet je dus over het erf om de andere huizen te bereiken.

Niet alle huizen hebben hier een huisnummer dus nabezoeken moet je noteren aan de hand van omschrijvingen.

Vanmorgen waren we in de dienst bij de school waar ook een zuster werkt als directrice. We zijn daar even goededag gaan zeggen. De kinderen vielen wel op met hun witte kopjes.


De kinderen zagen wel weer uit naar de vergadering want dan konden ze hun nieuwe vrienden weer zien. Het klikt erg goed! 
Er waren vandaag ook andere gasten uit Aruba.



En wat ons opvalt is dat bijna iedereen in de dienst wel een sticker op hun kleding of een button draagt.


's Avonds waren we uitgenodigd door de speciale pioniers echtpaar om bij hun te eten. Erg gezellig en aanmoedigend. Ze gaan vanaf 1 september in een andere gemeente dienen en zullen hier zeker gemist worden. 



Reacties

Populaire posts van deze blog

18/07 Velddienst Wageningen

Om 09:00 uur begint de actie en Remko mocht deze houden. Daarna zijn we er op uitgetrokken en Zoe had ook een afspraak gemaakt.  We hoefde niet ver want we bleven hier in het dorp. Luke had de dag van zijn leven want hij heeft een waterkip gezien..... Oftewel een kaaiman. Hij dacht eerst dat het een leguaan was. Vanwaar de verwarring??? Het velletje zat er niet meer om.... Ze noemen het kippen omdat het na kip smaakt. Zo heb je dus ook de boomkip. Dit was bij een nabezoek en hebben daar het een filmpje laten zien voor jong en oud.  Daarna zijn we voor een nabezoek het water overgestoken en dat gaat hier niet over de brug maar met de boot. De grootste ervaring die ze hier niet meer gaan vergeten was.... 1. De modder Even de voeten wassen! 2. De rode mieren...Als eerst dacht ik dat ik in de brandnetels stond, maar het waren dus rode mieren. De kinderen wisten niet hoe snel ze weg wilde, gillend door een dorpje....

13/08 Colakreek

Het eerste wat we moesten doen vandaag is het toeriste visum verlengen. We hebben inmiddels onze tickets kunnen printen en het was idd geen probleem dat we te laat waren. Ik had het gevoel dat dit wel eens lang kon gaan duren....ja, we hebben er toch 2 uur voor uit moeten trekken om een stempel te krijgen. Maar we kunnen nu legaal tot 1 September blijven! We zouden gaan zwemmen dus het geduld van de kinderen werd op de proef gesteld. Maar we zijn uiteindelijk toch bij Colakreek aangekomen. Wat een heerlijke plaats is dit! Veel schaduw en niet te vergeten veel water, want met de droge tijd in aantocht hebben we begrepen dat niet overal meer een garantie is. Al denk ik dat dat hier wel mee gaat vallen.... En de kinderen vonden het natuurlijk geweldig dat er hier ook een glijbaan was! Wel zelf je emmers water bovenin gooien want anders glijd deze glijbaan niet ;) En ook voor het peutergedeelte voelde zich echt niet te oud.

31/07 Coronie

Vanochtend vertrokken uit Nickerie en over de oost-west verbinding weer richting Paramaribo. Het is wel steeds goed oppassen want voor je het weet zit er weer ergens een gat in de weg. Je komt een aantal plaatsen tegen waaronder Coronie. We hebben gehoord dat hier een leuk stel uit Nederland zat. Het is niet zo erg groot dus Remko die zag de zaal en dacht ik zal het gewoon iemand vragen of ze hun kennen. De eerste de beste die wist het niet zo goed en vroeg het aan een ander. Remko vertelde wie we waren en toen viel het dubbeltje....oh de kerkman....! Ja die kennen we.  Dus die man helemaal uitleggen waar ze wonen. Hij rijd in een grijze station wagen...... ja, die daar.....he, he, he en zwaaien, reden ze net langs! Hoe groot is die kans! Wij er snel achteraan. Zijn het 2 stellen die hier zitten, alleen 1 broeder was aan het werk, maar die hebben we ook even snel opgezocht in de barbershop. Erg leuk gepraat en ook weer erg aangemoedigd! De groep is hier wel klein, 21 person